Maart/april

Oma op bezoek

Ik kan deze pagina wel weer feest noemen. Oma komt aan in Suriname of is het Sinterklaas? Ze heeft een nieuwe koffer moeten kopen omdat niet alle cadeaus er in paste!!!  Als ze de koffer opendoet zie ik geen kleding alleen maar cadeaus. We worden allemaal verwend. We krijgen cadeaus van familie en Guido ook van zijn vriendjes en zelfs van school zit er een mooi cadeau en een kaart bij!

En met de post kwam er ook nog een pakket met leuke cadeaus van Ilse en Henk, het wordt wennen voor Guido dat hij de komende tijd geen cadeaus meer krijgt.

Kinderboeken festival

Eind maart is het kinderboeken festival in Paramaribo. Dit is een initiatief om kinderen in contact te brengen met boeken. In een week tijd wordt dit festival bezocht door zo'n 30.000 kinderen!  Daphne en Guido bezoeken het festival met school.

Naast boeken zijn er boek presentaties, wedstrijden, theater en zijn er standjes (totaal 99) waar geknutseld kan worden, informatie standjes over tandenpoetsen, de natuur en andere educatieve onderwerpen. En natuurlijk is er weer voldoende lekker eten. Maar het hoogtepunt voor de kinderen waren toch de springkussens.

Korte droge tijd?

Het is nu de korte droge tijd, we merken er niet veel van het heeft nog niet zoveel geregend als nu. De straten lopen onder. De kinderen en de honden kunnen er geen genoeg van krijgen om te spelen in de rivier voor de deur. Als de straten opdrogen liggen de tilapia en andere kleine visjes op straat.

Dolfijnen

Oma wil graag nogmaals met de boot naar een plantage en naar de dolfijnen. Het was deze keer echt fantastisch, zoveel dolfijnen. Ze speelden rondom de boot, een dolfijn sprong zelfs over de boot! Het was inmiddels de 3e keer dat we deze tocht maken, maar hier krijg je nooit genoeg van.

Chinese markt

We gaan op zondag naar de Chinese markt, echt een aanrader volgens de krant. Ik kan er kort over zijn. Als je van groente houdt is het misschien leuk. Maar het ene groente kraampje naar het andere, op een plek waar geen zuchtje wind komt, ben je in 10 minuten wel uitgekeken.

Palmentuin

Honderden jaren geleden waren er 3 indianen dorpen op de plek waar nu de Palmentuin is. De dorpen moesten wijken tijdens de kolonisatie. Het werd een groentetuin voor de soldaten en de gouverneur. In het midden van de 19e eeuw werden de palmen (1000 stuks) aangeplant om er een openbaar park van te maken.

Voor de indianen is de Palmentuin nog steeds een heilige plek waar regelmatig ceremonies worden gehouden. De Palmentuin is ruim een jaar dicht geweest voor groot onderhoud . Vorig jaar is een palmboom op een Nederlandse toerist terecht gekomen die daardoor is overleden. Of de Palmentuin nu officieel weer open is, is niet duidelijk maar je kan er gewoon inlopen.  Het is een oase van rust in het drukke Paramaribo, met een heerlijke geur van de palmbomen.

Jodensavanne

Onderweg naar de Jodensavanne twijfelen we of wel op de goede weg zijn. Al een uur rijden we over een onverharde weg, vol met diepe kuilen en gaten. We komen niemand tegen en zien de pont, om de Suriname rivier over te steken, nog steeds niet. De brug over de Suriname rivier die 1,5 jaar geleden bijna klaar was, is vernield door een boot die er tegenaan is gevaren.

We zetten de auto stil om even wat te eten en drinken. In de boom naast de auto zijn apen aan het spelen. Al snel komt er auto langs, we zijn toch op de goede weg, nog 5 minuten rijden en we zijn bij de pont Carolina. Twee dagen later lezen we in de krant dat de motor van de pont aan vervanging toe is. De pont ligt regelmatig op de rivier te dobberen omdat de motor het begeeft!

De Jodensavanne is een bijzondere plek op een heuvelachtig gebied aan de Suriname rivier.

Rond 1640 kwamen de eerste joden uit Spanje en Portugal gevolgd door joden uit Engeland en de laatste groep kwam in 1664 vanuit Brazilië (via Frans-Guyana waar ze ook weg moesten).

In 1685 werd er een synagoge gebouwd. In 1694 woonde er ongeveer 570 joden die meer dan 40 plantages hadden en ongeveer 9.000 slaven die op deze plantages werkten.In 1832 werd Jodensavanne vrijwel geheel door brand verwoest. Het was toen al grotendeels verlaten; de inwoners waren naar Paramaribo getrokken. Dit als gevolg van uitputting van de grond en de economische crisis.

De resten van de synagoge, 2 begraafplaatsen (1 voor de joden en 1 voor de vrije slaven) en een geneeskrachtige bron zijn overgebleven. In de bron vinden de kinderen een kikkervisje en die moet natuurlijk mee naar huis.

Waterpark (White Beach)/Avondvierdaagse

Op onze trouwdag (alweer 10 jaar!) gaan we nog een keer met oma naar Waterpark (ligt naast White Beach). Hans moet werken dus we spreken af op tijd terug te zijn om uit eten te gaan. We hebben een heerlijke dag en gaan op tijd terug naar Paramaribo. 17.45 uur bellen we Hans dat we over een kwartiertje thuis zijn. Verkeerde inschatting 2 minuten later rijden we ons vast in de avondvierdaagse van Paramaribo. We rijden aan de goede kant van de 2-baans weg en hebben goed zicht op de deelnemers. 10 kilometer dansend, zingend en trommelend, op veelal slippers of blote voeten, rijden we langs de stoet van 6500 deelnemers (record aantal deelnemers). Aan het einde van de route wordt nog uitgebreid gedanst voor de jury. Dit was de eerste dag, de derde dag zijn we nog een keer gaan kijken echt geweldig om te zien en horen. Het motto is 'de AVD is voor iedereen', dat blijkt alles en iedereen loopt mee. Traditioneel geklede creolen, marrons, indianen, politieke partijen, christelijke organisaties, groepen uit Frans Guyana en Guyana, bedrijven, sport verenigingen etc.

Uiteindelijk zijn we om 19.30 uur thuis en gaan we nog gezellig uit eten aan de Suriname rivier.

Het is de laatste avond met oma, morgen gaat ze weer terug naar huis. Ophalen van Zanderij is leuk maar terugbrengen..... We hebben hele gezellige weken gehad. Veel gewinkeld, leuke uitstapjes en veel uit eten. We missen oma nu al.